Mijn eerste veldwerk in West-Australë...Marmion

Eindelijk weg uit dat kantoor zonder raam en uitzicht. Op verzoek van Jessie ben ik vandaag meegeweest om haar te assisteren in haar veldwerk. Samen met nog 3 andere PhD's zijn we naar eerst met de UT (utillity truck) v.d. Uni met de boot erachter naar Hillary gereden. En vandaar uit de boot te water gelegd en naar Marmion gevaren. Even voorstellen: Jessie uit Canada, Sana uit Denemarken, Taryn uit Zuid-Afrika en Leonardo uit Mexico. Jessie kweekt koralen op schalen en verricht allerlei metingen voor haar onderzoek. De ochtend begon vroeg, heel erg vroeg: 7.00 am bij de boathouse v.d. Uni:

Echte stoere meiden, die een truck met oplegger eraan en boot erop kunnen rijden, boot kunnen varen, gps kunnen lezen en heel veel wat ik niet eens aan durf te denken.

Door de aanhoudende haai-aanvallen hebben we besloten om twee shark shields (hierboven besudeert Jessie nog even hoe het precies werkt) aan te schaffen; een soort zweep dat vastgemaakt wordt aan je enkel en die een voor haaien hinderlijke (elektrische)straling afgeeft. Na 1.5 uur op water hebben we de oogst teruggebracht naar het departement voor Visserij. Daar moesten we alle algen afschrapen v.d. koralen en daarna de koralen wegen. Sommige werden ondergedompeld in een inktbad, zodat Jessie de groei vanaf deze dag nog beter kan markeren. Koralen zijn levende wezens en hebben constant zuurstof nodig, dus je moet ze af en toe weer onder water houden, zodat de kans op sterven niet vergroot. De schoonmaakactie duurde 2.5 uur (met 5 personen constant bezig!).

Dan hadden we 20 minuten om onze lunch te nuttigen, tussen de kreeft kweekbakken van Visserij:

Nadat ik op de heenweg wachtend in de boot zeeziek ben geworden, heb ik me niet gewaagd aan de tweede trip om alle koraal-kweekbedden weer in zee terug te leggen. Na twee uur op volle zee, waren ze weer terug:

Ik was ondertussen even gaan lopen in Hillary's (absoluut geen aanrader!):